Τοποθεσία

Η Ζάκυνθος, το νοτιότερο από τα νησιά του Ιονίου, οφείλει το όνομά της στον γιο του Δάρδανου, του βασιλιά της Τροίας, που σύμφωνα με τον μύθο έχτισε την πρώτη πόλη εδώ. Αναφέρεται και στην «Ιλιάδα». Όλοι όσοι ήρθαν σε αυτό το νησί έπεσαν κάτω από τα ξόρκια του. Οι Βενετοί το βάφτισαν «το λουλούδι της Ανατολής» (Fior’ di Levante). Άλλοι του έδωσαν εξίσου υποβλητικά ονόματα όπως «γήινος παράδεισος» και «Αρωματισμένο νησί», ενώ ο Διονύσιος Σολωμός, πατέρας της νεοελληνικής ποίησης και ιθαγενής γιος, έγραψε «Η Ζάκυνθος θα μπορούσε να κάνει κάποιον να ξεχάσει τα Ηλύσια Πεδία.

Κανείς που είναι εδώ δεν μπορεί να ξεχάσει το σμαραγδένιο πράσινο της θάλασσας του, τα πευκόφυτα βουνά του, τους μουσικούς του ανθρώπους και τη φιλοξενία τους. Το πρώτο πράγμα που θα σας καλωσορίσει, μόλις κατεβείτε από το ferryboat, είναι η πόλη της Ζακύνθου.

Αν και έχασε όλα εκτός από τρία από τα κτίριά της στον σεισμό του 1953, η πόλη έχει ανακατασκευαστεί σχολαστικά και η παλιά της διάταξη έχει διατηρηθεί πιστά.

Η Πλατεία Αγίου Μάρκου ,η Ζάκυνθος σήμερα έχει ευχάριστα πλατύσκαλα δρομάκια, ευρύχωρες πλατείες επιβλητικά κτίρια και χαρούμενα σπίτια. Το Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης στην πλατεία Σολωμού περιέχει θησαυρούς που έχουν διασωθεί από τις ιστορικές εκκλησίες του νησιού.

Στην προκυμαία, αξίζει να επισκεφθείτε τις εκκλησίες του Αγίου Διονυσίου, του πολιούχου του νησιού, με το ψηλό καμπαναριό, και του Αγίου Νικολάου του Μώλου, μια εκκλησία της ιταλικής Αναγέννησης με, παραδόξως, βυζαντινό καμπαναριό του 17ου αιώνα. Αν περπατήσετε στον παραλιακό δρόμο περιπάτου, τη λεγόμενη Strata Marina ανάμεσα στις δύο εκκλησίες, το σούρουπο, θα πάρετε την αληθινή γεύση της πόλης. Μερικές φορές φαίνεται σαν όλος ο πληθυσμός να είναι έξω απολαμβάνοντας το τελετουργικό της βραδινής βόλτας.

Ο δρόμος είναι γεμάτος με μικρά καφέ και καταστήματα που πωλούν λαϊκή τέχνη. Μην φύγετε πριν δοκιμάσετε το περίφημο Ζακυνθινό «μαντολάτο» είναι μια πραγματική απόλαυση. Την πόλη παρακολουθεί το βενετσιάνικο φρούριο στον πάνω λόφο. Μόνο η πύλη, οι εξωτερικοί τοίχοι και οι επάλξεις στέκουν ακόμα. Αλλά από αυτό το πλεονέκτημα μπορεί κανείς να έχει μια εντυπωσιακή θέα στο λιμάνι, την εύφορη πεδιάδα της ενδοχώρας και τις παραλίες όσο φτάνει το μάτι. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ένας άλλος λόφος, ο Λόφος Στράνη όπου ο Σολωμός Διονύσιος συνέθεσε τον περίφημο, πατέρα της νεοελληνικής ποίησης «Ύμνος στην Ελευθερία», που έγινε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.

Η Ζάκυνθος έχει σχεδόν τριγωνικό σχήμα, με δύο καταπράσινα ορεινά ακρωτήρια να εκτείνονται στη θάλασσα για να σχηματίσουν τον τεράστιο κόλπο του Λαγανά. Υπάρχουν περισσότερα πευκόφυτα βουνά και λόφοι στα βόρεια, αλλά το κέντρο είναι ήπιο και καταπράσινο, πλούσια φυτεμένο με φραγκοστάφυλα, ελιές, αμυγδαλιές και εποχιακά λαχανικά. Υπάρχουν δεκάδες παραλίες για να διαλέξετε, αμμώδεις και προστατευμένες με φιλόξενα  νερά. Λουλούδια κάθε είδους γεμίζουν κάθε διαθέσιμο χώρο, γεμίζοντας τον αέρα με το άρωμα που τόσο γοήτευε τους παλιούς επισκέπτες. Με ηλιόλουστο κλίμα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και καλούς δρόμους που διευκολύνουν την εξερεύνηση, η Ζάκυνθος προσφέρεται για διακοπές, την άνοιξη και το φθινόπωρο καθώς και το καλοκαίρι. Μερικά από τα πιο γνωστά καλοκαιρινά θέρετρα είναι ο Βασιλικός, ο Γέρακας, το Αργάσι, οι Αλυκές, ο Πλάνος, το Τσιλιβί και ο Λαγανάς. Η μεγάλη παραλία και το ευρύ φάσμα των εγκαταστάσεων προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο. Στον Λαγανά, στον Βασιλικό και στον Γέρακα, έρχεται να γεννήσει τα αυγά της και η υπό εξαφάνιση θαλάσσια χελώνα Caretta-caretta.

Εκτός από τις παραλίες της, η Ζάκυνθος έχει πολλά άλλα υπέροχα μέρη για να γνωρίσετε. Για παράδειγμα, υπάρχει το χωριό Αναφωνήτρια, με το συναρπαστικό μοναστήρι του 15ου αιώνα αφιερωμένο στην Παναγία. Και το Μαχαιράδο, με τις δύο εκκλησίες του 14ου αιώνα, τη μισογκρεμισμένη Υπαπαντή και την πολυτελώς διακοσμημένη Αγία Μαύρα. Ή το ορεινό χωριό Κερί, όπου αργά ή γρήγορα όλοι πηγαίνουν να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα και την εκπληκτική θέα των θαλασσών από κάτω. Κατευθυνόμενοι βόρεια, μην παραλείψετε τις Βολίμες ή το Σκινάρι στην άκρη του νησιού. Οι Βολίμες έχουν έναν υπέροχο ενετικό πύργο και υπέροχες παλιές εκκλησίες με τοιχογραφίες που χρονολογούνται στον 12ο και 14ο αιώνα, ενώ στο Σκινάρι βρίσκονται οι περίφημες Γαλάζιες Σπηλιές.

Μέσα στις σπηλιές, η διάθλαση των ακτίνων του ήλιου στο νερό δημιουργεί μια απίστευτη σειρά από μπλε και ασημί τόνους μιας ονειρικής ομορφιάς.

Νοτιότερα βρίσκεται το σπήλαιο Ξίνγια, όπου υπάρχει μια πηγή θειούχου νερού που φουσκώνει λευκά, θολώνοντας τη θάλασσα μέχρι και 500 μέτρα από την ακτή.